Vrijdag was het dan eindelijk zover.....de 3D echo!!!
Na de 21 weken echo waren zo blij dat we nog even de kans hadden om haar te zien voordat ze uit mijn buik komt. Normaal gesproken is de echo rond 20 weken de laatste echo die je krijgt in je zwangerschap en dan heb je nog 20 weken te gaan. Dus wij vonden het een leuk idee om nog even naar binnen te kunnen gluren voordat ze komt. Ook omdat hier na het wachten niet zo lang meer duurt. Nog maar 11 weken (of iets meer of minder)
De eerste maanden van je zwangerschap bestaat het idee en het beeld van je kindje alleen maar in je hoofd. De test heeft uitgewezen dat je zwanger bent. Daarbij krijg je allemaal kwaaltjes waar van je mag aannemen dat de test ook echt gelijk heeft gehad. Je wordt wat dikker(waarom je een dikke reet nodig hebt om zwanger te zijn is mij nog steeds een raadsel), je reageert soms wat heftig en overtrokken (dit is trouwens niet in jouw beleving op dat moment), je kunt zomaar een dag huilen omdat dat nou eenmaal zo is(en dat opzich is al reden genoeg om te huilen), je ziet overal de WC.....soms wat vaker dan je wilt(de aandelen van de pagetoiletpapier fabriek zijn de afgelopen 29 weken ook flink gestegen). Je stapt ook van je principes af om nooit op een openbaar toilet of in de trein naar de WC te gaan( met een overstap betekend dit dus ook 5 min langer reizen waar door je het niet meer redt om thuis af te wachten en dus ook in de 2de trein naar het toilet gaat). Je vergeet wat meer dan anders.....(wat je vergeten bent vergeet je ook weer heel snel want ik kan nu geen voorbeelden noemen.)
De eerste echo .....10 weken ver. Je ligt daar op de tafel, buik bloot en ligt naar een tv scherm te kijken waar een mooi beeld op verschijnt van je kindje.
Nog steeds vertel je jezelf dat dat jullie kindje is want dat echte besef hebben dat het in je buik groeit is er nog niet. Dat kwam bij mij 3 weken later.
13 weken weer een echo....op de tafel, buik bloot en ja hoor het beeld van het kindje verschijnt weer op het TV scherm.
Het zelfde kindje, wat groter, alles is nu af....een mini mensje want klein is het nog wel al lijkt dat helemaal niet als je het zo op een TV scherm ziet. Na 2 min realiseer ik me in eens dat dat beeld wat ik daar zie echt vanuit mijn buik is. Dit kindje op het TV scherm groeit al 13 weken in mijn buik en heeft zo groot kunnen worden door mijn lichaam. Ineens worden alle biologie en anotomie lessen die in de jaren hiervoor hebt gehad niet alleen kennis maar ook kunde. Het is nu niet alleen meer weten maar ook ervaren geworden. Jouw eigen lichaam doet nu precies hetzelfde wat je al die jaren er voor hebt geleerd van kleins af aan toen jouw ouders besloten om je te vertellen dat de ooievaar gewoon maar een mooie witte vogel is en niet af en aan bij iedereen die een kindje krijgt langs komt vliegen. Of zoals mijn vader altijd beweerde, tussen de kolen te vinden is. Alle beelden die je in de biologie en gezondheidskunde lessen aandachtig hebt bekeken speelt zich nu af in jouw lichaam en dat duurt niet 1 1/2 uur zoals op de videoband(DVD bestond toen nog niet) maar echt 9 maanden/ 40 weken.
Met die bewustwording ging ik naar huis met een stapeltje foto's van ONS kindje. Ons kindje wat groeit in mijn buik en wat ik verzorg en groot breng.
Groeien gebeurt ook vanaf dat moment. Zodra ik ga liggen kun je al echt mijn baarmoeder voelen. Als een heel klein bolletje in je hand.
21 weken zwanger, weer naar het ziekenhuis voor de volgende echo. Deze echo is eigenlijk bedoelt om nare afwijkingen of ernstige misvormingen op te sporen zodat je als aanstaande ouders nog snel voordat je de abortus grens bent gepasseerd kunt beslissen of je door gaat met de zwangerschap of niet. Deze gedachte is bij ons niet opgekomen. Wij zijn de afgelopen weken alleen maar bezig geweest met het idee dat we weer even naar binnen mochten gluren om ons kindje te kunnen zien en misschien wel te zien krijgen of het een jongetje of meisje is. We hebben geen wens of voorkeur maar praktisch is het wel. Ik heb altijd geroepen zodra mij werd gevraagd “wat wil je dat het is” een kindje. Niet eens “zolang het maar gezond is” maar gewoon een kindje. Gezond is zo relatief en bovendien is mijn liefste wens dat ons kind gelukkig is. Geluk staat los van gezondheid en/ of afwijkingen.
Het moment is weer daar.
Op de tafel, buik bloot en turen naar het TV scherm. 
Het is nu al een heel andere beleving dan alle vorige echo's.
Ik voel het kindje nu al 3 weken bewegen in mijn buik en ik lig daar nu ook op tafel te wachten naar een beeld van jouw en niet zomaar een kindje.
Ik lig ruim 20 min. op tafel en we kunnen alles bewonderen. Alles zit erop en eraan en groeit zoals het hoort. En ja hoor we weten nu ook dat het een meisje is. We krijgen een 80% garantie en een belofte van de echoscopiste dat ze niet opnieuw komt behangen als ze er naast zit.
In de weken na deze echo begint zich nu bij ons een echt beeld te vormen. Mijn dikke buik wordt een identiteit. We weten nu dat je een meisje bent en wat je naam zal worden als je besluit naar buiten te komen. Je naam noem ik nog niet hardop maar in mijn gedachte spreek ik je naam wel 100 x per dag uit. Verder komen er nu ook “karakter” eigenschappen naar voren. Je bent ontzettend druk. Je laat elke dag voelbaar en zichtbaar weten dat je er bent. Papa heeft de eerste weken geduld met je moeten hebben want elke keer als je weer in mijn buik alles aan het reorganiseren was moest hij maar aannemen dat je zo druk was want elke keer als zijn hand op mijn buik kwam werd je daar weer heel erg rustig van. Dit is inmiddels veranderd en neemt hij het voor mij op en spreekt jou bezorgd toe dat je wat rustiger met mij moet doen.
28 weken zwanger vanmiddag naar de 3D echo. Je bent de hele ochtend druk. Niet zo maar 10 min. maar echt 2 uur achter elkaar. Ik kan op elk willekeurig moment mijn shirt omhoog trekken en dan zie je van alles uit mijn buik steken.
Het moment is weer daar. Hier hebben we echt naar uit gekeken. Dit is niet zomaar een echo maar misschien zien we straks hoe je er echt uit ziet.
Op de tafel, buik bloot en naar het TV scherm turen. Daar ben je weer. Je ligt heerlijk te slapen en ligt verscholen in mijn bekken. Dus echt een goed beeld hebben we nog niet. Ik hoop nog dat ze wakker wordt. We kunnen al wel een oortje van haar zien...op het eerste gezicht lijkt het erop dat ze Moek's oren heeft. Maar ze draait haar hoofd zover naar achter dat het daar ook bij blijft. Eenmaal iets in beweging en een kans dat we haar kunnen zien legt ze haar arm voor haar gezicht (typisch haar moeder)
Dan toch eerst maar even kijken of ze toch echt een meisje is en ja hoor......”een echte koffieboon” roept de echoscopiste. Nu heb ik in mijn hele leven al meerdere benamingen gehoord maar daar hoort koffieboon niet bij. Misschien is dit wel de netste benaming voor het vrouwelijk geslacht zeker als het gaat om een ongeboren kind. Een echte meid dus. Moek en ik zijn gerustgesteld. We hadden geen twijfels maar wel allebei toevallig vlak voor de echo gedroomd dat het een jongetje zou zijn. Hmmmm....bloemetjes behang, daar zou nog heel wat aan moeten gebeuren als we vandaag te horen hadden gekregen dat jij een jongetje zou zijn.
Nog maar eens kijken of je al een beetje bent bij gedraaid en uit mijn bekken bent gekomen. Nog steeds niet. Je zakt wel telkens een heel klein beetje uit mijn bekken maar een totaal beeld van je gezicht krijgen we niet te zien. Bovendien zit je zo dicht tegen mijn baarmoederwand aan gedrukt dat je er een platte neus van krijgt. Dit is te vergelijken met als je met je neus tegen een glazen deur aanstaat. 
We hebben het een uur geprobeerd maar echt mee werken wil ze niet. Ze is natuurlijk ook helemaal gesloopt na een ochtend zo druk in mijn buik en wil alleen maar slapen. Ze reageert ook niet op alle bewegingen van buiten af die goed zichtbaar zijn op het scherm. Ze wil nog wel de laatste minuten even haar ogen open doen en gaapt uitgebreid. Deze beelden hebben we gelukkig nog mooi op beeld staan. Moek en ik zijn er ook tegen die tijd echt klaar mee. We hebben mooi weer een kijkje gehad in mijn buik en hebben allebei ook sterk het gevoel als ze niet wilt, wilt ze niet. We hebben geen “mooie” foto's maar wij zijn blij met het resultaat. Ze liet meer van zichzelf zien dan dat je op beeld kan vast leggen.
We weten iig nu al dat je papa's oren hebt, mama's lippen en een hele bos haar. Je voeten...die hebben waarschijnlijk dezelfde kenmerken als die van je overgrootoma en ze lijken op die van papa. Maar het allerbelangrijkste dat we hebben mogen zien vandaag is dat je een eigen willetje hebt. Je laat je niet vertellen wat je moet doen. Lekker eigenwijs!!!
We stappen in de auto naar huis.......en wie wordt er wakker........ONZE kleine de Groot
3D Echo